| Welke zwartheid verberg je,regenboog |
أيّ سواد تخفي يا قوس قزح |
1
Verontschuldig je niet
voor een fout
die mijn weg naar
jou toe betekende
Ga verder
Ik beloof je
dat ik de weg naar jouw hart
geen tweede keer verlies
Waar je ook naartoe gaat
mijn afkomst zal
mij de weg naar jou wijzen
2
Ik ben tot wasdom gekomen
op een sintel die
verbroedert met de horizon
Blaas op mij…
Blauw
dat zijn lotbestemming om te verleiden
verspreidt
Talrijk
als de jaargetijden
Uniek
als mijn borst
wanneer hij mijn adem
in de palm van jouw hand legt
3
Telkens wanneer ik losgeslagen was
werd jouw vasthoudendheid groter
En wanneer ik gewillig was
werd je wild van een ander
Alsof jouw trouw aan mij
een verraad aan jezelf was
4
Ik word zo vervuld
van blijdschap om jou
dat ik eronder lijd
Ik ben bang voor mezelf
wanneer ik een hersenschim najaag
Jij in werkelijkheid
Ik ben bang voor jou
een werkelijkheid die mijn hersenschim
in duizend stukken versplintert
5
Jij bent de voorbijganger
altijd
Ik heb jou in mijn
hart gegrift
als het geloof
6
Je haalt me neer en bouwt me weer op
Je bouwt me op en haalt me weer neer
Ik rijs hoog
Zoals een peilloze diepte
Mijn schoonheid
ligt in mijn wanorde
7
Een kind ben jij
dat vlinders achterna holt
En je weent
wanneer haar kleuren
op je vingers spatten
Ik ben alle vlinders
Wanneer je er een verbrandt
staat een andere
uit jouw assen op
8
Hier ben ik dan
naast de haard
getuige
van jouw verbranding
Daar ben jij dan
in zijn binnenste
getuige
van mijn passie
9
Ik dans
op het kloppen van jouw polsslag
Waar zijn mijn vingers
tussen jouw vingers?
10
Ik raak
jouw dodelijke buiging
voor mijn ontmoediging aan
En de leeftijd veert op
als een oude man
die naar een nieuw begin verlangt
Pijnlijk
zijn de lusten
wanneer ze razen
als vlammen
op de gevangene van de assen
11
Jij gokt op het leven
omwille van een ogenblik
Je ontkomt
Terwijl je
mijn schoot
nog niet verlaten had
12
Je staat nu
op de rand van het leven
In mij
sta je op het punt te sterven |
1
لا تعتذر
عن خطأ
كان سبيلي
إليك
واصِلْ
أعِدكَ
ألاّ أضلّ الطريقَ
إلى قلبكَ مرّتين
أنّا اتجهتَ
يدلّني
عرقِي عليك
2
قد استويتُ
على جمر
ينادمُ الأفق
هُبَّ علي..
أزرقَ
ناشرا مصيرهُ
للغِواية
مُتعدّدا
كالفصول
متفرّدا
كنهدي
حين يُسلمُ النّفَس
لكفّك
3
كلّما كنتُ منفلتة
زاد إصرارُك
ويوم ألينُ
تهيمُ بأخرى
كأن وفاءكَ لي
خيانةٌ لك
4
يملؤني
فرحي بكَ
حدَّ الألم
وأخافُ منّي
حين أهيم بوهم
أنتَ حقيقته
ومنكَ أخافُ
حقيقة تبدد وهمي
5
أنت المارقُ
دوما
دوّنتكَ
في قلبي
كالإيمان
6
تهدّمني وتبنيني
تبنيني وتهدمني
أسْمُو
مثل هاوية
بهائي
في اختلالي
7
طفل أنتَ
تطارد الفراشات
وتبكي
لو لطخت
ألوانها الأصابعَ
أنا كلّ الفراشات
إن أحرقتَ واحدةً
بُعثتْ أخرى
من رمادِك
8
ها أنا
بجوار الموقد
شاهدة
على احتراقك
ها أنتَ
في الأحشاء
شاهدٌ
على اشتهائي
9
أرقصُ
على إيقاع نبضك
أين أصابعي
من أصابعك؟
10
ألامسُ
انحِنائكَ المُميتَ
على تعبي
فينتصبُ العمرُ
كَهْلا
يَحنُّ إلى البدايات
مؤلمةٌ
هي الشهوات
حين تغدقُ
كاللهيب
على سَجين الرماد
11
تقامرُ بالحياة
من أجل لحظة
تنفلتُ
وأنت ما غادرتَ
بعْدُ
أحضاني
12
أنت الآن
على شفى الحياة
فيَّ
تكاد تموتُ |
lees meer...
|
|
