Welke zwartheid verberg je,regenboog |
أيّ سواد تخفي يا قوس قزح |
1
Verontschuldig je niet voor een fout die mijn weg naar jou toe betekende
Ga verder
Ik beloof je dat ik de weg naar jouw hart geen tweede keer verlies
Waar je ook naartoe gaat mijn afkomst zal mij de weg naar jou wijzen
2
Ik ben tot wasdom gekomen op een sintel die verbroedert met de horizon
Blaas op mij…
Blauw dat zijn lotbestemming om te verleiden verspreidt
Talrijk als de jaargetijden
Uniek als mijn borst wanneer hij mijn adem in de palm van jouw hand legt
3
Telkens wanneer ik losgeslagen was werd jouw vasthoudendheid groter
En wanneer ik gewillig was werd je wild van een ander
Alsof jouw trouw aan mij een verraad aan jezelf was
4
Ik word zo vervuld van blijdschap om jou dat ik eronder lijd
Ik ben bang voor mezelf wanneer ik een hersenschim najaag Jij in werkelijkheid
Ik ben bang voor jou een werkelijkheid die mijn hersenschim in duizend stukken versplintert
5
Jij bent de voorbijganger altijd
Ik heb jou in mijn hart gegrift als het geloof
6
Je haalt me neer en bouwt me weer op Je bouwt me op en haalt me weer neer
Ik rijs hoog
Zoals een peilloze diepte
Mijn schoonheid ligt in mijn wanorde
7
Een kind ben jij dat vlinders achterna holt En je weent wanneer haar kleuren op je vingers spatten
Ik ben alle vlinders Wanneer je er een verbrandt staat een andere uit jouw assen op
8
Hier ben ik dan naast de haard getuige van jouw verbranding
Daar ben jij dan in zijn binnenste getuige van mijn passie
9
Ik dans op het kloppen van jouw polsslag
Waar zijn mijn vingers tussen jouw vingers?
10
Ik raak jouw dodelijke buiging voor mijn ontmoediging aan
En de leeftijd veert op als een oude man die naar een nieuw begin verlangt
Pijnlijk zijn de lusten wanneer ze razen als vlammen
op de gevangene van de assen
11
Jij gokt op het leven omwille van een ogenblik
Je ontkomt
Terwijl je mijn schoot nog niet verlaten had
12
Je staat nu op de rand van het leven
In mij sta je op het punt te sterven |
1
لا تعتذر عن خطأ كان سبيلي إليك
واصِلْ
أعِدكَ ألاّ أضلّ الطريقَ إلى قلبكَ مرّتين
أنّا اتجهتَ يدلّني عرقِي عليك
2
قد استويتُ على جمر ينادمُ الأفق
هُبَّ علي..
أزرقَ ناشرا مصيرهُ للغِواية
مُتعدّدا كالفصول
متفرّدا كنهدي حين يُسلمُ النّفَس لكفّك
3
كلّما كنتُ منفلتة زاد إصرارُك
ويوم ألينُ تهيمُ بأخرى
كأن وفاءكَ لي خيانةٌ لك
4
يملؤني فرحي بكَ حدَّ الألم
وأخافُ منّي حين أهيم بوهم أنتَ حقيقته
ومنكَ أخافُ حقيقة تبدد وهمي
5
أنت المارقُ دوما
دوّنتكَ في قلبي كالإيمان
6
تهدّمني وتبنيني تبنيني وتهدمني
أسْمُو
مثل هاوية
بهائي في اختلالي
7
طفل أنتَ تطارد الفراشات وتبكي لو لطخت ألوانها الأصابعَ
أنا كلّ الفراشات إن أحرقتَ واحدةً بُعثتْ أخرى من رمادِك
8
ها أنا بجوار الموقد شاهدة على احتراقك
ها أنتَ في الأحشاء شاهدٌ على اشتهائي
9
أرقصُ على إيقاع نبضك
أين أصابعي من أصابعك؟
10
ألامسُ انحِنائكَ المُميتَ على تعبي
فينتصبُ العمرُ كَهْلا يَحنُّ إلى البدايات
مؤلمةٌ هي الشهوات حين تغدقُ كاللهيب
على سَجين الرماد
11
تقامرُ بالحياة من أجل لحظة
تنفلتُ
وأنت ما غادرتَ بعْدُ أحضاني
12
أنت الآن على شفى الحياة
فيَّ تكاد تموتُ |
lees meer...
|
|